Dışarıdan gördüğün kadarıyla belkide mutlu görmek istiyorsun beni. Ama herşey dışarıdan bakıldığı gibi değil malesef. Hayatımda bir ilerleme kaydettiğimi düşünürken yine en başa döndüğümü farkettim. Yaşamak güzel hissettirmiyor. Yüzüm eskisinden daha da solgun ve ruhsuz. Sadece dışarıdan görünen mutlu bir yüz gibi ama değil işte değil malesef. Daha da yalnız kalmam gerekiyor demekki onu fark ediyorum yavaş yavaş. İyi bir insan olabilmeyi başarabilmek kolay değil. Bunu ben başaramıyorum belli ki. Konuşacak kimsem olmadığı için bu satırları yazıyorum. Bir cevap beklediğimden değil. Belki beni anlayan birinin olduğunu bilmek bir nebze olsun iyi ve insan olduğumu hatırlatır diyorum kendime. Olabilir mi sence bu ? Mümkün mü ?